Ze zeggen dat alles verandert, maar dat is niet zo. Je denkt dat je verandert als je zit, maar dat is ook niet zo.

We willen iets anders. Je wilt bijvoorbeeld dat je toch op z’n minst iets merkt als je een week bijna niet slaapt en de hele godganse dag en nacht met je benen over elkaar zit, zoals dat in rohatsu nou eenmaal gaat. Maar er gebeurt niks. Alles blijft hetzelfde. Jij bent nog steeds jij, alleen is het heel koud, ben je kapot moe en sta je in brand van de pijn in je benen.

Dat is alles. Jij bent nog steeds jij. Er is geen hogere staat van bewustzijn, geen diepere mate van absorptie in zazen. Je bent gewoon jij en het is fekking koud en het doet fekking veel zeer.

Dus als het klaar is, klim je over de muur en zoekt een badhuis dat ’s nachts om 2 uur nog open is. En je popt een blikje Asahi. En de volgende dag gewoon weer bladeren vegen hè, taart is er niet bij omdat je het ‘gehaald’ hebt. Geen flauwekul. Lekker toch?

Het mooiste van zen is dat het al je prachtige ideeën en idealen omver kiepert, gaandeweg. Dat er dus steeds minder overblijft. Als ik in een lyrische bui was, zou ik zeggen: dat is de diepe schoonheid en rijkdom van zen. Maar ik ben niet in zo’n bui, ik ben meer in zo’n bui van kap nou en doe normaal.

Maar het is wel zo. Er is die diepe schoonheid en rijkdom, een bijzondere dimensie die levend wordt waar je vluchtwegen sneuvelen. De rijkdom van armoede en verlies. De schoonheid van de eenvoud en het thuiskomen bij nergens. Waar tranen vrij kunnen vloeien uit diepe dankbaarheid voor alles. ALLES, is nog beter.

Een collega die m’n FNV Bouw-zencursus had gevolgd zei op ons personeelsfeest: ‘Maar dansen, dat is toch helemaal niet zen?’ Mensen hebben beelden bij zen die soms niet kloppen. Ik vloek in de auto en als ik dans, dan ga ik los ook. Zeker op Feel this moment van Pitbull en Christina Aguilera met het riffje uit Take on me van A-ha (sorry, politiek correcte muziekvrienden, ik vind Joy Division en Thomas Tallis ook echt geweldig).

By the way, nog 3 weken en dan gaan we los met geen zen in Utrecht. We beginnen op woensdag 7 januari om 20.00 uur, Voetiusstraat 3. De eerste 2 keer kun je gewoon eens komen kijken of het wat is, dus tel uit je winst en profiteer gewoon ongegeneerd. Why ook not en tot dan!

In de tekst verstopt maar toch nog wel leuk: verslag van een rohatsu in Tofukuji.