Soms heb je geen leven, dan heb je er ineens drie tegelijk. Gisteren heb ik mijn dochter zien salsadansen. Ze doet het pas zes weken, maar het ziet er geweldig uit. Ze straalt en danst als een latina. Zullen haar Griekse roots wel zijn. Ik mocht komen van haar, op een ‘vrij dansen’-avond. Op voorwaarde dat ik ‘een vriend’ zou zijn, en niet haar vader. Wat een sfeer! Heerlijke muziek, iedereen is relaxed, komt geen pilletje aan te pas. Ik heb genoten zoals ik lang niet meer genoten heb. Uiteindelijk stelde ze me toch aan iedereen voor als haar vader. Ik trots, zij misschien ook. Sommige mensen geloofden niet dat ik haar vader ben. Te jong! Je hebt geen ik, maar je kunt het niet ontkennen, het streelt je ego.
Daarvóór was ik op de club. Dit keer over de geschiedenis van zen. Ja, wat doe je in een half uurtje maximaal? Stromen en stromingen, Bodhidharma, Hui Neng, Rinzai, Hakuin. Hui Neng’s geen boom en geen spiegel als fundamentele ommekeer. Had graag nog veel meer verteld. Het is zo mooi allemaal.
Alex vroeg nog iets over slapen, toen we al een Steenbrugge bokje dronken. Mooi bier trouwens, maar dit terzijde. Over slapen, jeweetwel, naar aanleiding van de stelling dat als je zit, je die aandacht hebt zelfs als je slaapt. En als je dan wakker wordt, boem!, is die aandacht er ook meteen weer, omdat ‘ie geen moment is weggeweest. Idealiter dan.
Ik kan daar niks mee. Slapen is slapen. Als je slaapt, ben je weg. Geniet ervan zolang het kan. Niet gaan denken dat je dan ook nog bewust zou moeten zijn. Gewoon, zitten en verder niet naar omkijken. Onzin om allemaal hoogdravende dingen te gaan roepen over iets dat nooit slaapt, of aandacht die doorgaat. Flauwekul. Laat je niet opnaaien met nog meer dingen die je moet doen, realiseren of in de gaten houden.
Zo. En het derde leven was mijn vakbondsleven, waarvoor ik op dezelfde dag om half vijf ’s morgens vertrok naar Pernis voor een poortactie bij Shell. Dat is het rauwe leven, die mannen die daar gewoon het werk doen, poten in de olie. Over een goeie sfeer gesproken. Niks kouwe drukte, gewoon doen. Voelde als in het klooster. Heimwee heb ik niet, maar wat maken we vaak moeilijk wat ook makkelijk kan.
31 oktober 2014
Slapen is slapen. Net zoals zitten zitten is.
Toch heb ik meer dan eens de aansporing gehoord om te blijven zitten als je gaat staan, als je loopt en ligt.
Ik ben het helemaal met je eens dat als je je ook nog opgenaaid voelt door iets dat je zou moeten in de slaap, je het beter kan laten. Dat geldt ook voor zitten.
Tegelijk weet ik – uit ervaring, eerste hand zeg maar – dat bewustzijn in de nacht wél mogelijk is.
Door ‘droom yoga’ uit verschillende tibetaanse tradities (maar er zijn ook andere methodes) kan je oefenen om lucide te dromen. In die traditie bestaat ook ‘slaap yoga’; die gaat nog veel verder. Oefenen om zonder droom in de slaap gewaar te zijn.
En je kan gewoon denken ‘als je slaapt, ben je weg’; dikke kans dat dat dan ook is wat je krijgt.
Maar voor mij is de mogelijkheid van oefening in de nacht inspirerend. Lucide dromen betekent dat je kan doen wat je wil. Bijvoorbeeld zitten. Bovendien werkt het heel interessant; als je in je droom je aandacht er niet bij houdt, stort de luciditeit in elkaar.
En dat maakt het tot een mooie parallel van het leven overdag.
Niks om je over op te naaien, maar wel iets om enthousiast van te worden.
Voor mij voelt het raar om te zeggen ‘zen [of welke weg dan ook] gaat over dít, wat er is, alles’ en daar achteraan ‘maar het gaat niet over slaap; dat sluiten we effe uit’.
Over Salsa en Pernis weet ik bijna niks…
31 oktober 2014
Interessant. Ik zal het niet gaan proberen, vind ’t helemaal prima zo, maar kan me voorstellen dat het inspireert.
Ik bedoelde inderdaad dat je niet met aandacht hoeft te slapen. Dat je niet hoeft te denken dat je (nog) niet goed bezig bent als je dat niet kunt of niet hebt of niet doet. Laat je niet bedotten! Gewoon slapen is meer dan genoeg, ook om te ontwaken. Niks extra’s is nodig dan wat je al bent, de schoonheid van de gewoonheid.
Ik zeg nergens dat ik slaap ergens van uitsluit overigens. Integendeel! Zitten, liggen, lopen, slapen, tanden poetsen en naar de wc gaan, alles is de onvolkomen expressie van de onvolkomen dharma, in al zijn volkomenheid.
31 oktober 2014
Consequent zijn is zwaar overschat, maar ik wil toch graag een gevoelde discrepantie aanwijzen.
In je post over Soto en Rinzai zeg je dat Rinzai echt de shizzle is omdat Soto blijft steken bij het ontwaken dat er altijd al is en “Rinzai is van ‘dat is zo, maar je moet ’t wel zelf realiseren, anders blijft het loze theorie’.”
Ik ga helemaal mee in ‘je bent goed zoals je bent, met al je gewoonheid’, maar het maakt voor mij uit of ik het aanneem van iemand die dat zegt of het zelf realiseer.
31 oktober 2014
Perspectiefwisseling is volgens mij iets anders dan inconsequentie. Maar ik heb verder geen probleem met het predikaat.
De shizzle heb ik niet gezegd, ik schreef een ultrakorte karakterisering van beide, zonder waardeoordeel. Er staat zelfs dat beide benaderingen complementair zijn (over perspectiefwisseling gesproken). Beter wordt ’t niet. Dat ik daarna zeg dat Rinzai leuker en beter is, staat los van die karakterisering, is een grap en tegelijkertijd keihard de waarheid natuurlijk.
En ja, zelf realiseren is wel een beetje de essentie van zen, dus dat onderschrijf ik helemaal.